مسيحيت

مسيحيت در دل ديانت يهود تولد يافت و اولين پيروانش  يهوديان آن عصر بودند و حضرت عيسي (ع) کليسا را از انحصار کليمي ها در آورده و توحيد سفت و  سخت آنها را با حضور خويش به عنوان يک موجود الهي تعديل کرد.حضرت عيسي(ع) در سي سالگي پس از دستگيري حضرت يحيي(ع) و قتل او توسط پادشاه «هرودس آنتيپاس» کار هدايت مردم را به عهده گرفت. حضرت عيسي (ع) 12 نفر از ياران خود را انتخاب و آنها را به دقت تعليم داد و طبق اعتقاد مسيحيان، سرانجام کاهنان و مقامات روحاني اورشليم به کمک يهودا يکي از شاگردانش او را دستگيرو دردادگاه به مرگ محکوم شد. حواريون که به هنگام دستگيري وي را ترک کرده بودند دو روز بعد که به محل دفن او رجوع کردند آن را خالي يافتند.

پس از ديدارهاي مختلفي که با حضرت عيسي (ع) انجام گرفت متقاعد شدند که او هميشه حضور خواهد داشت. بدين ترتيب به پرستش وي روي آوردند، از اين زمان تعداد کسانيکه به آئين مسيحيت گرويدند روز به روز بيشتر گرديد.

در اواخر قرن اول شورايي از متقدمان بر تشکيلات کليساها بوجود آمد که يک تن رئيس در رأس آنها قرار گرفت که او را «اسقف» نام نهادند که عمل تعليم و موعظه را نيز به عهده داشت و معاونان آنها «شماس» ناميده مي شد. اولين پادشاهي که رسماً دين مسيحيت را پذيرفت و به سبک مسيحيان تعميد شد«کنستانتين» بود او صليب را نيز به عنوان نماد رسمي مسيحيت پذيرفت. اين بود که در سالهاي 325 تا 1054 ميلادي مسيحيت به دين رسمي اروپا تبديل شد اما بين کليساهاي شرق و غرب اختلالاتي بوجود آمد که به انشقاق منجر گرديد. پس از اينکه 100 سال از تولد مسيح(ع) گذشت يک سري نوشته ها و آداب به پيروي از دايره کتب عهد عتيق (صحف انبياي يهود) به وجود آمد که اناجيل چهارگانه (انجيل مرقس- انجيل متي- انجيل لوقا- انجيل يوحنا) مي باشند.

در واقع دنياي مسيحيت بر سر اينکه چه چيزي دقيقاً کتاب مقدس مسيحيان است توافق ندارد.

بنا بر عقايد مسيحيان، مراسمات در زمان بولس حواري اعمال به دو گونه بود: اول: تجمع در عبادتگاه ها و قرائت کتب انبياء و صحبت تورات، نمازها، دعاها و وعظ و سرودن مزامير. دوم: شرکت در «ضيافت محبت» که خاص مؤمنان بود. گشودن سفره طعام براي همه ي حضار، که در آن از شام آخر عيسي (ع) ياد و از تغذيه و قرباني او به جسد وخون او از نان و شراب رمزي مي گفتند. (آئين شکرگزاري).

به تدريج جامعه مسيحي رسوم و آداب مشخصي حاصل کرد و هر کس داوطلب قبول اين دين بود نخست آموزش و امتحانات از او به عمل مي آمد و سپس غسل تعميد مي يافت که او را در آب فرو برده و يا بر سر او آب مي پـاشيدند و فـرد جـامه سفيـد مي پـوشيد و طي تعميـد رسم «تصديق» انجام مي گرفت. با اعتقاد به اينکه روح القدس بر تازه وارد حلول فرموده است. بعد رسم «تدهين» که مسح با روغن به عمل مي آمد بدين معني که روغن صليب را برروي سينه ي اونقش مي کردند.اعتقاد به منجي در آخر الزمان نيز جزو اعتقادات دين مسيحيت مي باشد. عيسي (ع) به شاگردان خود گفت: ..... بر همين منوال خواهد بود روزي که پسر انسان ظاهر شود.

برگرفته از کتاب اديان زنده جهان- رابرت هيوم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: